Ta marcowa aura tak smutna i ponura
Wpływa na wszystkich nas źle; wszak wiesz.
Jest szaro, smutno i mgliście...
Żeby choć zieleń w pączkach
zielono-brązowych rozkwitła
albo najlepiej-soczystym szmaragdem
świeżych, młodziutkich liści...
Tak cicho wokół
Ptaki w ciepłych krajach
Siwe mgły rozpięły swój mokry woal
niczym srebrny, pokryty
kroplami rosy wilgotny szal
I zdaje mi się, że świat,
już nie zimowy przecież,
popielate, niebo rozpłaczę się zimnym,
przenikliwym deszczem
czy czegoś trzeba jeszcze?
Wszędzie smutek i żal.
A przecież wiosna tak blisko
Słońce kochane! Rozbłyśnij swym
złotem i ciepłem ogrzej najdalszą dal!
Niech smutny świat się rozweseli
Niech wszelkie kwiaty rozkwitną,
pachnącą czerwienią, bielą,
puszystą żółcią mniszków
i ametystem krokusów
Niech radość zaśpiewa nad światem
wiosenną, rześką piosenkę
A my z przyjaciółmi, trzymając się za ręce
Pójdziemy w pachnący, ukwiecony,
pełen soczystej zieleni, rozzłocony
wiosennym słońcem prześliczny świat.
Katarzyna Wilczyńska